பினாங்கு, நிபோங் திபாலுள்ள அவரின் வீட்டில் எம். வசந்தபிரியாவின் இறுதிச் சடங்கில் 1,000 க்கு மேற்பட்டோர் கண்ணீர் வடிய கலந்து கொண்டனர். தற்கொலை செய்துகொள்ள அவர் எடுத்துக்கொண்டு முயற்சியின் விளைவாக ஏற்பட்ட காயங்களுக்கு அவர் பலியானர்.
அங்கு குழுமியிருந்தவர்களில் அந்த ஒன்றாம் பாரம் மாணவியின் சகமாணவர்களும் அடங்குவர்.
பிராத்தனைகள் முடிவுற்ற பின்னர், மலர்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அவரது சவப்பெட்டி பிற்பகல் சுமார் மணி 2 அளவில் ஜாலான் சங்காட்டிலுள்ள ஹிந்து மயானத்திற்கு ஒரு காரில் எடுத்துச் செல்லப்பட்டது.
பள்ளிச் சீருடை அணிந்திருந்த வசந்தபிரியாவின் நண்பர்களில் சிலர் கண்ணீர் விட்டு கதறி அழுதனர்.
அவரின் தந்தை ஆர். முனியாண்டி தாங்கொணாத் துயருடன் சவ வாகனத்தின் பின்னால் நடந்து சென்றார்.
அவர் நடந்து கொண்டிருக்கையில், ஐயா, கணேசா, நான் அவளை (வசந்தபிரியாவை) இப்போது உன்னிடம் ஒப்படைக்கிறேன்” என்று தமிழில் கூறியது கேட்கப்பட்டது.
ஐ-போனை திருடிவிட்டதாக அவரது ஆசிரியரால் குற்றம் சாட்டப்பட்ட வசந்தபிரியா நேற்று அதிகாலை மணி 3.30 அளவில் செபறாங் பிறை மருத்துவமனையில் மரணமுற்றார்.
வசந்த பிரியாவின் மரணத்திற்கு காரணமாய் இருந்தவர்களை தண்டிக்க வேண்டும்.
அந்த இளம் பிஞ்சு செய்யாத குற்றத்திற்கு நம்மை விட்டு பிரிந்து விட்டது .இப்போது தொலைந்துபோன தொலைபேசியும் கிடைத்துவிட்டது ஐந்து மணி நேரம் தனிமையில் வைத்து அந்த சிறுமியை விசாரிக்க உனக்கு யார் உரிமை கொடுத்தது?அந்த இளம் சிறுமியை உன்னுடைய காரில் அழைத்துச்செல்ல யார் அனுமத்திதது ?தவறு செய்த அந்த ஆசிரியர் நீதிமன்றத்தில் விசாரிக்கப்பட வேண்டும் . அதற்கான தண்டனை அளிக்கப்பட வேண்டும் ,சமூக நல வழக்கறிஞர் ஒருவர் வழக்கு பதிவு செய்ய வேண்டும் .இந்த சமூகம் பணக்காரர்களையும் ஏழைகளையும் ஒரே தட்டில் வைப்பதில்லை என்பது வேதனைக்குரியது .